اسکریپت‌های وب‌سایت از دو جا اجرا می‌شوند، سمت کاربر (Client-Side) و سمت سرور (Server-Side). فرانت اند یا طرف کاربر به مرورگر وبی که وب‌سایت را نمایش می‌دهد گفته می‌شود و بک اند یا طرف سرور به سروری که میزبانی وب‌سایت را به عهده دارد گفته می‌شود.
زبان‌های کد نویسی وب بر اساس مکان اجرایی آن‌ها، به دو دسته فرانت اند و بک اند تقسیم می‌شوند. فرانت اند بیشتر برای طراحی و اجرای بخش‌های مربوط به ظاهر و رابط کاربری وب‌سایت استفاده می‌شود. بک اند هم برای تعامل با پایگاه داده، مدیریت بخش‌هایی مثل ثبت نام و ورود کاربران به سیستم و ارسال اطلاعات از سمت کاربر به سرور و برعکس مورد استفاده قرار می‌گیرد.
زبان‌های مختلفی برای هر دو دسته موجود است. مثلاً برای فرانت اند، زبان‌های HTML، CSS و JavaScript و برای بک اند، PHP، Python، Ruby و Java معروف هستند. البته زبان‌های دیگری هم برای هر دو دسته موجود هستند.
تفاوت اصلی بین فرانت اند و بک اند در محل اجرای کد و نحوه استفاده از آن‌هاست. در فرانت اند، کد برای مرورگر وب به صورت HTML، CSS و JavaScript ارسال می‌شود و در کامپیوتر کاربر اجرا می‌شود. این کد برای ظاهر و رابط کاربری وب‌سایت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اما در بک اند، کد برای سرور ارسال می‌شود و در سمت سرور اجرا می‌شود. در این قسمت از کد، مربوط به تعامل با پایگاه داده و ارسال اطلاعات از سمت کاربر به سرور و برعکس استفاده می‌شود.
با توجه به تفاوت اصلی در محل اجرای کد، زبان‌های بک اند به کمک زبان‌های برنامه‌نویسی مثل PHP، Python و Ruby برای تولید HTML و CSS و JavaScript استفاده می‌کنند. با این روش، بک اند می‌تواند داده‌هایی را که توسط کاربران ارسال می‌شوند را پردازش کند و به شکلی که در فرانت اند قابل استفاده باشند، تبدیل کند.
در مجموع، فرانت اند و بک اند دو بخش اساسی و مهم در طراحی و توسعه وب‌سایت هستند. با توجه به تفاوت‌هایی که بین این دو وجود دارد، برنامه‌نویسان باید از زبان‌های مناسب برای هر دو دسته استفاده کنند تا وب‌سایتی سریع، قابل دسترس و با ظاهری زیبا و کاربرپسند داشته باشند.
قوانین ارسال دیدگاه