هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) به مجموعه‌ای از فنون، الگوریتم‌ها و تکنولوژی‌هایی گفته می‌شود که به کامپیوترها قابلیت فکر کردن و تصمیم‌گیری برای حل مسائل پیچیده را می‌بخشد. هوش مصنوعی در واقع سعی در تقلید از قابلیت‌های ذهنی انسان است که برای انجام کارهای گوناگون از جمله شناخت الگوها، تصمیم گیری، یادگیری، تعامل با محیط، پردازش زبان و تصویر و … بهره می‌بریم.
از دیدگاه علمی، هوش مصنوعی به دو دسته تقسیم می‌شود: هوش مصنوعی ضعیف (Weak AI) و هوش مصنوعی قوی (Strong AI). هوش مصنوعی ضعیف به معنای استفاده از الگوریتم‌ها و روش‌های محاسباتی برای حل مسائل خاص است، مثلاً در زمینه بازی‌های رایانه‌ای، تشخیص چهره، ترجمه زبان و … . اما هدف هوش مصنوعی قوی ایجاد توانایی کامپیوترها برای حل هر گونه مسئله فکری به جز مسائلی که تنها انسان می‌تواند حل کند، اشاره دارد.
از دیدگاه تاریخی، هوش مصنوعی به دو دوره مهم تقسیم می‌شود: اولین دوره از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ بود که تمرکز بر روی حل مسائل ریاضی و منطقی بود. در این دوره، از مفاهیمی مانند شبکه‌های عصبی، شناخت الگو و یادگیری ماشینی استفاده شد. دوره دوم از سال ۱۹۶۰ تا کنون است که تمرکز بر روی ایجاد سیستم‌هایی برای ترجمه زبان، شناسایی صدا، تصویر و … بوده است. در این دوره، از تکنولوژی‌هایی مثل بیگ دیتا، رباتیک، اینترنت اشیاء و … استفاده شده است.
در حال حاضر، هوش مصنوعی برای حل مسائل پیچیده در زمینه‌هایی مانند پردازش زبان طبیعی، تشخیص چهره، ترجمه زبان، بازی‌های رایانه‌ای، تحلیل داده‌های بزرگ و … استفاده می‌شود. همچنین، استفاده از هوش مصنوعی در بسیاری از صنایع و محصولات جدید به طور چشمگیری افزایش یافته است.
اما هوش مصنوعی همچنان دارای چالش‌ها و کمبودهایی مانند عدم قدرت درک واقعیت‌های فیزیکی، نیاز به داده‌های بسیار زیاد برای آموزش و عدم توانایی در پوشش دادن تمام مسائل فکری انسانی است. با این حال، فناوری هوش مصنوعی به سمت پیشرفت و توسعه ادامه دارد و در آینده احتمالاً بسیاری از مسائل پیچیده از جمله بیماری‌های نادر، ارتباطات بین سیستم‌های مختلف، سیستم‌های خودران و … با استفاده از هوش مصنوعی حل خواهند شد.
قوانین ارسال دیدگاه